Współautorstwo utworu a poprawki w kolejnym wydaniu skryptu

Powódka w sprawie była jedną z autorek skryptu akademickiego. Pozwane wydawnictwo wydało kolejne wydanie skryptu, bez jej zgody umieszczając obok powódki innych autorów i czyniąc ich współautorami poprawionych części. Sprawa dotarła do Sądu Najwyższego, który wyjaśnił, że w współtwórczość w rozumieniu prawa autorskiego - nie zachodzi, gdy współpraca określonej osoby nie ma charakteru twórczego, lecz jedynie pomocniczy. Zatem wprowadzenie do utworu, będącego podręcznikiem akademickim, poprawek niemających charakteru merytorycznego, a jedynie będących poprawkami stylistycznymi czy korektorskimi, nie jest przejawem działalności twórczej i nie uzasadnia przyznania osobie, która dokonała takich poprawek, przymiotu współtwórcy utworu (art. 1 ust. 1 i art. 9 Pr.aut.). Sąd wskazał również, że ocena czy dana osoba jest twórcą (współtwórcą) dzieła w rozumieniu prawa autorskiego jest oceną normatywną dokonywaną przez sąd. Dla tej oceny mogą być oczywiście pomocne wiadomości specjalne - w postaci opinii biegłego - jednak istnienie takiej opinii nie zwalnia sądu z dokonania samodzielnej oceny prawnej ustalonych okoliczności. Wyrok SN sygn. akt V CK 391/2002. 

Sąd Najwyższy w powyższej sprawie dotknął bardzo istotnej i aktualnej kwestii, która jest zmorą spraw z zakresu własności intelektualnej, a mianowicie bezkrytycznego podchodzenia do opinii biegłych i przejmowanie zawartych w nich ocen (nawet prawnych!) przez Sądy. Opinia biegłego może dotyczyć wyłącznie wiadomości specjalnych, faktów - a nie ocen prawnych, nawet jednak jeśli takie oceny zawiera, nie mogą być one bezrefleksyjnie przejmowane przez Sąd. W tym aspekcie uwidacznia się wyraźnie postulat powołania specjalistycznych Sądów do spraw własności intelektualnej, w której sędziowie nie uciekaliby od odpowiedzi na pojawiające się problemy z banalnej przyczyny - nieznajomości materii.